در این باره باید گفت که بسیاری از فلسفه های اصلی احکام و مسائل دینی ما قابل دست یافتن نیستند و ما نمی توانیم با قاطعیت بگوییم که این فلسفه فلان حکم است چرا که عقل بشری محدود است و همواره در حال رشد و ترقی می باشد و اگر در یک زمانی ما به فلسفه ظاهری دست یابیم شاید در آینده، امر به گونه دیگری باشد. لذا نمی توانیم ما به فلسفه واقعی بسیاری از احکام الاهی دست یابیم و تنها می توانیم به پاره ای از حکمت های آن پی ببریم.

درباره دفن میت درون خاک هم می توانیم به آیات 25 و 26 سوره مرسلات اشاره کنیم که در آنجا زمین به عنوان منزلگاهی مناسب برای زندگان و مردگان معرفی شده است، چرا که جسم آدمی پس از مرگ به راحتی پذیرای عفونت ها و میکروب هایی می شود که تنها با منحل شدن و استحاله گشتن از بین می رود در حالی که آب و دریا چنین خصوصیتی ندارد و از سوی دیگر اجساد مردگان باعث آلوده شدن آب ها می شود بنابر این بهترین مکان برای حفظ طبیعت در قبال مردگان زمین است، ضمن این که بهترین مکان برای حفظ کرامت انسان به عنوان بهترین و شریف ترین مخلوق بشر زمین است زیرا می توان در این صورت مزار و احترامات خاصی را برای او فراهم کرد و یاد و خاطره او که باعث بسیاری از تنبهات زندگان است دایر و پا برجا می ماند. به خاک سپاری جنازه اموات در قانون اسلام اولاً جهت حرمت نهادن به مسلمانان است چنانچه بخش بزرگی از مراسم مربوط به دفن و کفن و خاک سپاری به همین موضوع بر می گردد و میت مسلمان مانند زنده آن دارای احترام می باشد. و ثانیاً مرکزی مورد توجه برای بازماندگان جهت ابراز احساسات و عواطف آن هاست.

ضمنا باید به دو نکته توجه داشته باشیم:

یکی این که در تکالیف شرعی ما باید به تکلیف خود عمل کنیم و دیگران هم باید به تکالیف خود عمل نمایند. از این رو شما نمی توانید برای بازماندگان مسلمان خویش تکلیفی را واجب کنید، جز با وصیت و آن هم وصیت در امور مباح نه در این مورد که بازماندگان لازم است جسد را به خاک بسپارند.

دوم اینکه این تفکر شما ناشی از نگرانی ها و ترس هایی است که از قبر و خاک به انسان دست می دهد ولی این امر تنها با انجام اعمال نیکو و خدا پسند  قابل رفع است چرا که اگر انسان به اعمال خدایی مجهز باشد همان قبر تاریک و نمور باغی از باغ های بهشت برایش می شود ولی اگر خدای ناکرده این گونه نباشد حتی دریا به آن عظمت هم برایش تنگ و تاریک است.

برای اطلاعات بیشتر به کتاب تفسیر نمونه ،جلد بیست و پنجم ،صفحه 411 به بعد مراجعه نمایید.